Verbum

бра, нескл., н.

Насценнае асвятляльнае прыстасаванне.

Выключыць б.

бра́ва, выкл.

Вокліч, які выражае захапленне, пахвалу, адабрэнне.

Усе крычаць: «Брава!»

брава́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Паказная легкадумная зухаватасць, смеласць.

браві́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., чым і без дап.

Пагарджаць чым-н. дзеля паказной храбрасці; выхваляцца.

Б. небяспечнасцю.

|| наз. браві́раванне, -я, н.

браву́рны, -ая, -ае.

Шумны, прыўзняты (пра музыку, спевы).

Б. марш.

|| наз. браву́рнасць, -і, ж.

бра́вы, -ая, -ае.

Мужны з выгляду; удалы, малайцаваты.

Б. мужчына.

|| наз. бра́васць, -і, ж.

бравэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Кароткае верхняе мужчынскае адзенне, звычайна з аўчын, абцягнутых саматканым сукном.

бра́га, -і, ДМ бра́зе, ж.

1. Рошчына з соладу, мукі і бульбы, з якой гоняць спірт.

2. Адыходы пасля такой перагонкі ў выглядзе асадку.

3. Пітво дамашняга вырабу з хмелем і цукрам.

Не столькі той брагі, колькі звягі (прымаўка).

|| ласк. бра́жка, -і, ДМ -жцы (да 3 знач.).

|| прым. бра́жны, -ая, -ае.

браджэ́нне, -я, н.

1. Працэс распаду арганічных рэчываў пад уплывам мікраарганізмаў.

2. перан. Хваляванне, узбуджэнне.

Б. сярод рабочых.

|| прым. брадзі́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Б. чан.

брадзі́ць¹, браджу́, бро́дзіш, бро́дзіць; незак.

1. Хадзіць у розных напрамках; блукаць.

Цэлы дзень брадзіў па лесе.

2. Пракладваць брод (у 2 знач.).