Verbum

ану́, выкл. (разм.).

1. Ужыв. для выражэння закліку або прымушэння да дзеяння.

Ану, за косы ды на лугі!

2. (з Р у спалучэнні з займ. 2 і 3 ас.). Адпавядае словам «адвяжыся», «адстань» і пад.

Ану цябе, Максім!

анулява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., што.

Аб’явіць (аб’яўляць) несапраўдным, скасаваць (касаваць).

А. дагавор.

|| наз. анулява́нне, -я, н. і ануля́цыя, -і, ж.

ану́ча, -ы, мн. -ы, ану́ч, ж.

1. Кавалак якой-н. тканіны (звычайна старой).

А. для мыцця падлогі.

2. Парванае, паношанае, старое адзенне (разм.).

Сабралася многа розных ануч.

3. Кавалак тканіны для абгортвання ног.

4. перан. Бязвольны, бесхарактарны чалавек.

А., а не хлапец.

|| памянш. ану́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. ану́чны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

ану́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Скупшчыца ануч, рыззя (уст.).

|| м. ану́чнік, -а, мн. -і, -аў.

ану́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж. (разм.).

Тое, што і ануча (у 1—3 знач.).