ану́, выкл. (разм.).
1. Ужыв. для выражэння закліку або прымушэння да дзеяння.
Ану, за косы ды на лугі!
2. (з Р у спалучэнні з займ. 2 і 3 ас.). Адпавядае словам «адвяжыся», «адстань» і пад.
Ану цябе, Максім!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)