ану́, выкл. (разм.).

1. Ужыв. для выражэння закліку або прымушэння да дзеяння. Ану, за косы ды на лугі!

2. (з Р у спалучэнні з займ. 2 і 3 ас.). Адпавядае словам «адвяжыся», «адстань» і пад. Ану цябе, Максім!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)