Verbum

амяла́, -ы́, ж.

Шматгадовая вечназялёная расліна з белымі атрутнымі ягадамі, якая паразітуе на іншых дрэвах.

амялу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Невялікая лясная чубатая птушка атрада вераб’іных са стракатым апярэннем.

|| прым. амялу́шкавы, -ая, -ае.

амярцве́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў адчувальнасць (пра клеткі, тканкі і пад.).

Амярцвелая тканка.

2. перан. Які страціў рухомасць пад уплывам чаго-н.; які заціх; які пазбавіўся маральных сіл, адчувае спустошанасць.

А. горад.

Амярцвелае сэрца.

3. перан. Які аджыў, страціў значэнне, жыццёвасць.

Амярцвелыя традыцыі.

|| наз. амярцве́ласць, -і, ж.

амярцве́нне гл. мярцвець.

амярцве́ць гл. мярцвець.

амярцві́ць, 1 ас. адз. не ўжыв., -цві́ш, -цві́ць; зак., што.

1. Зрабіць неадчувальным, безжыццёвым.

А. тканку.

2. перан. Пакінуць без выкарыстання.

А. капітал.

3. перан. Пазбавіць цікавага, жывога зместу.

А. цікавую ідэю.

|| незак. амярцвля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. амярцве́нне, -я, н.

амяшча́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак. (разм.).

Стаць мешчанінам, абывацелем па настроі, учынках.

|| незак. амяшча́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.