Verbum

усма́к, прысл. (разм.).

1. Са смакам, з апетытам.

У. пад’елі.

2. Да поўнага задавальнення.

Выспацца ў.

усмакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; зак., што.

Упадабаць (якую-н. страву).

У. смажаныя грыбы.

усмакта́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мо́кчацца; зак., у каго-што.

1. Упіўшыся, пачаць смактаць.

П’яўка ўсмакталася ў нагу.

2. Увабрацца, прасочваючыся.

Вада ўсмакталася ў зямлю.

3. Прысмактацца губамі (пра дзіця).

|| незак. усмо́ктвацца, -аецца.

усмакта́ць, -макчу́, -мо́кчаш, -мо́кча; -макчы́; -макта́ны; зак., што.

Увабраць у сябе, паглынуць; усмактаць.

Зямля ўсмактала вільгаць.

|| незак. усмо́ктваць, -аю, -аеш, -ае.

усмалі́ць¹, -малю́, -ма́ліш, -ма́ліць; -ма́лены; зак., што (разм.).

Добра засмаліць што-н.

У. лодку.

усмалі́ць², -малю́, -ма́ліш, -ма́ліць; -ма́лены; зак., чым і без дап. (разм.).

Моцна ўдарыць.

У. пугай.

Замоўкні, бо зараз усмалю!

усме́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Міміка твару, губ, вачэй, якая паказвае схільнасць да смеху, выражае радасць, задаволенасць і пад.

Чыстая ў.

Вясёлая ў.

Хітрая ў.

|| памянш. усме́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

усме́шлівы, -ая, -ае.

З усмешкай на твары, які часта ўсміхаецца.

|| наз. усме́шлівасць, -і, ж.

усміха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

Усмешкай выражаць якія-н. пачуцці.

Жыццярадасна ў.

|| зак. усміхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

усмо́ктвацца гл. усмактацца.