Verbum

пустава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́е; незак.

Пра якое-н. памяшканне: быць пустым, незанятым.

Кватэра пакуль пустуе.

пустагало́вы, -ая, -ае (разм.).

Бесталковы, неразумны.

П. чалавек.

|| наз. пустагало́васць, -і, ж.

пустазво́н, -а, мн. -ы, -аў м. (разм.).

Тое, што і пустаслоў.

пустазво́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. (разм.).

Займацца пустымі размовамі без справы.

|| наз. пустазво́нства, -а, н.

пустазе́лле, -я, н.

Дзікарослая расліна, якая засмечвае пасевы культурных раслін, а таксама (зб.) сукупнасць такіх раслін.

П. заглушыла бульбу.

|| прым. пустазе́льны, -ая, -ае.

пустальга́, -і́, ДМ -льзе́, мн. -тэ́льгі, -аў.

1. ж. Драпежная птушка сямейства сакаліных.

2. м. і ж. Легкадумны, пусты чалавек (разм., неадабр.).

пустаме́ля, -і, ДМ -ю, Т-ем, м.; ДМ -і, Т -яй (-яю), ж., мн. -і, -ме́ль (разм.).

Тое, што і пустаслоў.

пустаро́гі, -ая, -ае.

3 пустымі рагамі, якія ўяўляюць сабой адросткі лобных касцей, пакрытых рагавым рэчывам.

Сямейства пустарогіх (наз.: авечкі, козы, антылопы і інш.).

пустасло́віць, -о́ўлю, -о́віш, -о́віць; незак. (разм.).

Займацца пустаслоўем.

пустасло́ў, -о́ва, мн. -о́вы, -о́ваў м. (разм.).

Той, хто гаворыць пустое, нясе лухту.