Verbum

а́льма-ма́тар, нескл., ж. (кніжн.).

Іншасказанне для вышэйшай навучальнай ўстановы, у якой вучыўся.

альпі́йскі, -ая, -ае.

1. прым. да Альпы.

2. Высакагорны.

Альпійская расліннасць.

альпіна́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Участак саду або парку ў выглядзе камяністай горкі, засаджаны расліннасцю.

альпіні́зм, -у, м.

Від спорту, звязаны з узыходжаннем на высокія горныя вяршыні.

|| прым. альпіні́сцкі, -ая, -ае.

А. лагер.

альпіні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца альпінізмам.

|| ж. альпіні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. альпіні́сцкі, -ая, -ае.

А. рыштунак.

альпінія́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -нія́д і -нія́даў, ж.

Вучэбна-спартыўныя або юбілейныя зборы альпіністаў.

альт, -а́, мн. альты́, -о́ў, м.

1. Нізкі жаночы або дзіцячы голас.

2. Спявак (спявачка) з такім голасам.

3. Музычны смычковы або медны духавы інструмент нізкага рэгістра.

|| прым. альто́вы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

альта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Летняя паркавая або садовая пабудова для адпачынку; сховішча ад дажджу і сонца.

|| прым. альта́нкавы, -ая, -ае і альта́начны, -ая, -ае.

альтруі́зм, -у, м. (кніжн.).

Бескарыслівае служэнне іншым, гатоўнасць ахвяраваць сваімі асабістымі інтарэсамі; проціл. эгаізм.

|| прым. альтруісты́чны, -ая, -ае; наз. альтруісты́чнасць, -і, ж.

альтруі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто кіруецца альтруізмам.

|| ж. альтруі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. альтруі́сцкі, -ая, -ае.