Verbum

усёдарава́нне, -я, н. (кніжн.).

Поўнае дараванне ўсяго, усіх крыўд, зла.

усёе́дны, -ая, -ае.

Які можа есці ўсякую ежу.

Усёедная жывёліна.

|| наз. усёе́днасць, -і, ж.

усёзна́йка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -найцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -на́ек (разм., іран.).

Чалавек, які самаўпэўнена думае, што ён усё ведае.

усёзна́йства, -а, н. (разм., іран.).

Паводзіны, уласцівыя ўсёзнайку.

усёмагу́тнасць, -і, ж. (высок.).

Бязмежная сіла, магутнасць.

У. чалавечага розуму.

усёмагу́тны, -ая, -ае (высок.).

Які валодае бязмежнай магутнасцю.

усё-такі і (разм.) усё-ткі, злуч. (звычайна ў спалучэнні са злучнікамі «а», «але», «і») і часц.

Тым не менш, нягледзячы на што-н.

Я многа пражыў на свеце, а ў. такое бачу ўпершыню.

У. ты не паехаў.

уска́кваць гл. ускочыць.

ускаламу́ціцца гл. каламуціцца.

ускаламу́ціць гл. каламуціць.