Verbum

пуза́ты, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікім жыватом.

П. мужчына.

2. перан. Нізкі і шырокі, з пукатымі бакамі.

П. чыгун. П. самавар.

|| наз. пуза́тасць, -і, ж.

пузы́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Напоўнены паветрам празрысты шарык у вадкасці, вадкай масе.

П. у шкле (ужо застылы). Пузыры ў цесце.

2. Балючае ўздуцце скуры; пухір.

П. ад апёку.

3. Перапончаты полы орган у целе чалавека, жывёлы, які змяшчае ў сабе якую-н. вадкасць.

Мачавы п.

Жоўцевы п.

4. Гумавы мяшок, напоўнены паветрам або вадой, які ўжыв. для розных мэт (разм.).

Вучыцца плаваць з пузырамі.

|| памянш. пузыро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 і 2 знач.); прым. пузырко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

|| прым. пузы́рны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

пузыро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

1. гл. пузыр.

2. Невялікая шкляная бутэлечка.

П. з лекамі.

пузы́рысты, -ая, -ае.

Пакрыты пузырамі, з пузырамі ў сярэдзіне.

Пузырыстае шкло.

пузы́рыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыцца; незак. (разм.).

1. Узнімацца, пакрывацца пузырамі.

Раствор пузырыцца.

2. Пра тканіну, адзенне: надзімацца ад ветру.

Кашуля пузырыцца.

пук, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Звязка, ахапак.

П. лёну.

2. Сцябло зялёнай цыбулі з суквеццем наверсе.

Цыбуля пайшла ў пукі.

|| памянш. пучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

пука́тасць, -і, ж.

1. гл. пукаты.

2. мн. -і, -ей. Пукатае месца.

Пукатасці паверхні.

пука́ты, -ая, -ае.

Тое, што і выпуклы.

Пукатае дно.

П. лоб.

|| наз. пука́тасць, -і, ж.

пуло́вер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Род трыкатажнага світара без каўняра і засцежак.

|| прым. пуло́верны, -ая, -ае.

пульверыза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для распырсквання вадкасці дробнымі часцінкамі.

|| прым. пульверыза́тарны, -ая, -ае.