Verbum

пару́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Паварушыць чым-н.

П. пальцамі.

2. што. Прывесці што-н. у рух.

П. стрэлку.

пару́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У царскай арміі: афіцэрскі чын, рангам вышэйшы за падпаручніка і ніжэйшы за штабс-капітана, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. пару́чніцкі, -ая, -ае.

паручы́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Той, хто прыняў на сябе паручыцельства.

|| ж. паручы́целька, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. паручы́цельскі, -ая, -ае.

паручы́цельства, -а, н. (афіц.).

Адказнасць, якая бярэцца кім-н. на сябе ў забеспячэнне абавязацельстваў другой асобы.

|| прым. паручы́цельскі, -ая, -ае.

паручы́цца гл. ручацца.

паруша́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто парушае якія-н. правілы, законы, звычаі.

П. дысцыпліны.

П. граніцы.

|| ж. паруша́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

парушы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Маленькая часцінка чаго-н., пылінка.

Выняць парушынку з вока.

пару́шыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шыцца; зак.

Перарвацца, спыніцца ў сваім нармальным развіцці, плыні.

Спакой парушыўся.

|| незак. паруша́цца, -а́ецца.

пару́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак.

1. што. Перашкодзіць нармальнаму стану, развіццю чаго-н., перарваць.

П. маўчанне.

П. сон.

2. што. Не захаваць чаго-н., пераступіць што-н.

П. дагавор.

П. дысцыпліну.

П. граніцу (незаконна перайсці яе).

3. каго-што. Скрануць, разварушыць.

П. пчол.

П. яйкі ў птушыным гняздзе.

|| незак. паруша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. парушэ́нне, -я, н.

парфі́р, -у, м.

Вулканічная горная парода, якая выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял.

|| прым. парфі́равы, -ая, -ае.