Verbum

паўмыва́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

Умыцца — пра ўсіх, многае.

паўмыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Умыць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. дзяцей.

П. твары.

паўмярза́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Умерзнуць — пра ўсё, многае.

Лодкі паўмярзалі ў лёд.

паўна... (гл. поўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «поўна...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: паўнагруды, паўналецце, паўнацелы.

паўнава́жкі, -ая, -ае.

Які мае поўную, нармальную вагу.

Паўнаважкія каласы.

паўнаво́ддзе, -я, н.

Высокі ўзровень вады ў рэках.

Веснавое п.

паўнаво́дны, -ая, -ае.

З высокім ўзроўнем вады.

Паўнаводныя рэкі.

паўнагу́чны, -ая, -ае.

Які мае дастатковую паўнату гучання.

П. голас.

|| наз. паўнагу́чнасць, -і, ж.

паўнакро́ўнасць, -і, ж.

1. гл. паўнакроўны.

2. Павелічэнне масы крыві ў сасудах цела.

паўнакро́ўны, -ая, -ае.

1. Які вылучаецца паўнакроўнасцю (у 2 знач.).

П. мужчына.

2. перан. Актыўны, змястоўны, жыццярадасны.

Паўнакроўнае жыццё.

|| наз. паўнакро́ўнасць, -і, ж.