Verbum

пастрае́нне гл. строіць².

пастраля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. Правесці некаторы час, займаючыся стральбой.

П. у цэль.

2. каго. Расстраляць, забіць усіх, многіх.

Карнікі пастралялі людзей.

3. што. Расходаваць пры стральбе.

П. усе патроны.

пастраса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і пастрэ́сваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Стрэсці ўсё, многае.

пастро́іцца гл. строіцца².

пастро́іць гл. строіць².

пастро́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Рэмень (вяроўка), які злучае ворчык з хамутом пры запраганні каня ў плуг, барану.

|| прым. пастро́нкавы, -ая, -ае.

пастры́гчы, -рыгу́, -рыжэ́ш, -рыжэ́; -рыжо́м, -рыжаце́, -рыгу́ць; -ры́г, -ла; -рыжы́; -ры́жаны; зак.

1. каго-што. Падраўняць, падрэзаць ці абрэзаць валасы, воўну (нажніцамі, машынкай).

П. дзіця.

П. авечку.

2. каго (што). Прыняць пострыг, стаць манахам (манашкай).

П. ў манахі.

|| незак. пастрыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

|| наз. пастрыжэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).

пастрыно́жваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго (што).

Стрыножыць усіх, многіх.

П. коней.

пастрэ́льваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Страляць (у 1—4 знач.) зрэдку, час ад часу.

П. з кулямёта.

Пастрэльвае ў вуху.

пастрэ́сваць гл. пастрасаць.