Verbum

пасміха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

Тое, што і пасмейвацца.

пасмугле́лы, -ая, -ае.

Які стаў смуглым, смуглейшым.

П. твар.

пасмугле́ць гл. смуглець.

пасмяле́ць гл. смялець.

пасмяро́тны, -ая, -ае.

Які ажыццёўлены або ўзнік пасля смерці (пра што-н., што адносіцца да дзейнасці нябожчыка).

Пасмяротнае выданне твораў пісьменніка.

Узнагароджаны пасмяротна (прысл.).

пасне́даць гл. снедаць.

пасну́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; зак.

Заснуць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.

Дзеці паснулі.

пасо́л, -сла́, мн. -слы́, -сло́ў, м.

Дыпламатычны прадстаўнік вышэйшага рангу.

Сустрэча на ўзроўні паслоў.

|| прым. пасо́льскі, -ая, -ае.

пасо́льства, -а, мн. -ы, -аў, н.

Дыпламатычнае прадстаўніцтва, якое ўзначальваецца паслом, а таксама будынак, у якім знаходзіцца гэта прадстаўніцтва.

|| прым. пасо́льскі, -ая, -ае.

пасо́пваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Сапці злёгку, час ад часу.

Дзіця пасопвала ў калысцы.