Verbum

пага́ны, -ая, -ае.

1. Які нельга есці з прычыны ядавітасці, нечыстаты.

П. грыб.

2. Прызначаны для смецця, нечыстот.

Паганае вядро.

3. Мярзотны, подлы чалавек.

П. чалавек.

П. настрой.

4. Злы, куслівы (пра сабаку).

5. Язычніцкі (уст.).

Паганыя ідалы.

◊

Паганыя вочы (разм.) — шкодныя вочы.

паганя́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

Тое, чым паганяюць.

Не кіем дык палкай — адной паганялкай (з нар.).

паганя́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. Той, хто паганяе запрэжаных жывёл, возчык.

2. Той, хто падганяе на працы, наглядчык.

Паганятыя з бізунамі стаялі ў кожнага над каркам.

паганя́ць¹, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каго.

Панукваць, падсцёбваць.

П. каня пугай.

паганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. каго-што. На працягу якога-н. часу прымусіць бегчы, лятаць (разм.).

П. галубоў.

Пойдзем, паганяем мяч.

2. што. Акучваць некаторы час (разм.).

За гадзіну паганяў бульбу.

пагарачы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; зак.

1. Праявіць гарачнасць, раздражнёнасць.

Дарэмна я пагарачыўся.

2. Праявіць паспешнасць.

Пагарачылася, паехала туды, а потым шкадавала.

пага́рда, -ы, ДМ -дзе, ж.

Ганарыстасць, адсутнасць павагі да каго-, чаго-н.

Ён амаль да кожнага ставіцца з пагардай.

пагарджа́льны, -ая, -ае.

Тое, што і пагардлівы.

|| наз. пагарджа́льнасць, -і, ж.

пагарджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., кім-чым.

Адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай, халатнасцю, не захоўваць.

П. тэхнікай бяспекі.

|| наз. пагарджа́нне, -я, н.

пага́рдлівы, -ая, -ае.

Які адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай або выражае, утрымлівае ў сабе пагарду да каго-, чаго-н.

Пагардлівыя адносіны.

Пагардлівыя словы.

|| наз. пага́рдлівасць, -і, ж.