Verbum

усёмагу́тнасць, -і, ж. (высок.).

Бязмежная сіла, магутнасць.

У. чалавечага розуму.

усёмагу́тны, -ая, -ае (высок.).

Які валодае бязмежнай магутнасцю.

усё-такі і (разм.) усё-ткі, злуч. (звычайна ў спалучэнні са злучнікамі «а», «але», «і») і часц.

Тым не менш, нягледзячы на што-н.

Я многа пражыў на свеце, а ў. такое бачу ўпершыню.

У. ты не паехаў.