Verbum

пасо́л, -сла́, мн. -слы́, -сло́ў, м.

Дыпламатычны прадстаўнік вышэйшага рангу.

Сустрэча на ўзроўні паслоў.

|| прым. пасо́льскі, -ая, -ае.

пасо́льства, -а, мн. -ы, -аў, н.

Дыпламатычнае прадстаўніцтва, якое ўзначальваецца паслом, а таксама будынак, у якім знаходзіцца гэта прадстаўніцтва.

|| прым. пасо́льскі, -ая, -ае.

пасо́пваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Сапці злёгку, час ад часу.

Дзіця пасопвала ў калысцы.

пасо́ўвацца гл. пасунуцца.

пасо́ўваць гл. пасунуць.

пасо́ўка гл. пасаваць³.

пасо́хлы, -ая, -ае.

1. Які стаў сухім, страціў вільгаць; які перасох (пра вусны).

2. Які завяў, засох ад неспрыяльных умоў.

Пасохлая трава.

пасо́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́хне; -о́х, -о́хла; зак.

1. Стаць сухім, высахнуць.

Бялізна пасохла.

2. Засохнуць зусім — пра ўсё, многае.

Кветкі на клумбах пасохлі.

паспавяда́ць гл. спавядаць.

паспадзява́цца гл. спадзявацца.