Verbum

апо́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, апо́ек, ж.

Шкура цяляці-сысунка, а таксама вырабленая з яе скура.

|| прым. апо́йкавы, -ая, -ае.

Апойкавыя боты.

апо́ка¹, -і, ДМ -о́цы, мн. -і, апо́к, ж. (спец.).

Прыстасаванне, у якім робіцца ліцейная форма (скрынка без дна з фармовачнай зямлёй для заліўкі металам).

|| прым. апо́кавы, -ая, -ае.

апо́ка², -і, ДМ -о́цы, ж. (спец.).

Цвёрдая лёгкая горная парода, багатая на крэменязём.

|| прым. апо́кавы, -ая, -ае.

апо́крыф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Старажытны твор з біблейскім сюжэтам, у якім дапушчаны адступленні ад афіцыйнага веравучэння і таму адхілены царквой.

|| прым. апакрыфі́чны, -ая, -ае.

Апакрыфічная літаратура.

апо́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Крайняя, выпуклая з аднаго боку дошка, якая атрымліваецца ў выніку падоўжнай распілоўкі бервяна.

Прыбудова з аполкаў.

|| прым. апо́лкавы, -ая, -ае.

апо́лваць гл. апалоць.

апо́мніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак.

1. Апрытомнець, прыйсці да стану самавалодання.

А. пасля страты прытомнасці.

2. Тое, што і адумацца.

Што вы робіце? Апомніцеся!

апо́на, -ы, мн. -ы, апо́н, ж.

1. Тое, чым накрываюць, апінаюць што-н. (разм.).

Накрыць ногі цёплай апонай.

2. Тое, што ахутвае, ахінае з усіх бакоў.

А. смугі (перан.).

апо́ра, -ы, ж.

1. Тое, на што можна абаперціся, што служыць для падтрымкі чаго-н.

А. для моста.

Плошча апоры.

2. перан. Дапамога, сіла, што падтрымлівае каго-, што-н.; падтрымка.

Дзеці — а. для бацькоў у старасці.

3. перан. Зыходны пункт, аснова чаго-н.

Вопыт папярэднікаў — а. для далейшых даследаванняў.

апо́ркі, -аў, адз. -рак, -рка, м.

Старыя боты з адрэзанымі халявамі, рэшткі зношанага абутку.

На нагах былі нейкія а.