Verbum

пу́хкі, -ая, -ае.

Мяккі, пушысты.

Пухкая падушка.

|| наз. пу́хкасць, -і, ж.

пухлі́на, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Хваравітае ўздуцце тканак арганізма, ненармальнае разрастанне тканкі якога-н. органа.

Дабраякасная п.

|| прым. пухлі́нны, -ая, -ае.

пу́хлы, -ая, -ае.

Круглявы, мяккі, некалькі ўспухлы.

Пухлыя губы.

|| наз. пу́хласць, -і, ж.

пухна́ты, -ая, -ае (разм.).

1. Пушысты, мяккі.

Пухнаты коцік.

Пухнатая шапачка.

2. Поўны, пухлы.

П. тварык.

|| наз. пухна́тасць, -і, ж.

пу́хнуць, -ну, -неш, -не; пух, -хла; -ні; незак.

Станавіцца круглявым, пакрывацца пухлінай.

Ногі пухнуць.

|| зак. успу́хнуць, -ну, -неш, -не; успу́х, -хла; -ні і апу́хнуць, -ну, -неш, -не; апу́х, -хла; -ні.

пухо́вы гл. пух.

пухо́ўка¹, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -хо́вак, ж.

Пучок мяккіх пушыстых валокнаў, які ўжываецца для пудрання.

пухо́ўка², -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -хо́вак, ж.

Тое, што і порхаўка.

пуцеабхо́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які сочыць за спраўнасцю чыгуначных пуцей.

|| ж. пуцеабхо́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

пуце́ец, -це́йца, мн. -це́йцы, -це́йцаў, м.

Работнік чыгункі, чыгуначнай гаспадаркі.