Verbum

пу́та, -а, М пу́це, мн. -ы, пут, н.

1. Вяроўка, якой перавязваюць пярэднія ногі каню ў час пасьбы.

2. мн. Вяроўкі, рамяні і пад., якімі звязваюць рукі і ногі для пазбаўлення свабоды рухаў (уст.).

3. мн., перан. Тое, што пазбаўляе волі, прыгнятае.

Путы рабства.

пу́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак., каго.

Звязваць путам ногі коням.

П. каня.

|| зак. спу́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. пу́танне, -я, н.

путч, -у, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Спроба дзяржаўнага перавароту, а таксама арганізаваны групай змоўшчыкаў сам пераварот.

|| прым. путчы́сцкі, -ая, -ае.

путчы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік путчу.

|| прым. путчы́сцкі, -ая, -ае.

пуф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Род мэблі — нізкае мяккае сядзенне без спінкі.

|| памянш. пу́фік, -а, мн. -і, -аў, м.

пух, -у, м.

1. Мяккія і тонкія валаскі пад пер’ем птушак, шэрсцю жывёл.

Гусіны п.

Казіны п.

2. Тонкія лёгкія валаскі на скуры твару, на целе.

П. на твары ў дзіцяці.

3. Тоненькія валаконцы на раслінах, пладах.

Тапаліны п.

◊

Ні пуху ні пер’я (разм.) — пажаданне ўдачы.

У пух і прах (разм.) — зусім, канчаткова.

Разбіць у пух і прах.

|| памянш. пушо́к, -шку́, м. Над верхняй губой прабіваецца п.

|| прым. пухо́вы, -ая. -ае (да 1 знач.).

Пуховая хустка (з казінага пуху).

пуха...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да пуху (у 1 знач.), напр.: пухавязальны, пухапрадзенне.

пухаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Куртка ці паліто на пуховай падкладцы.

2. Тое, што і пярына.

пухі́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Балючае ўздутае месца на скуры.

П. ад апёку.

2. Тое, што і пузыр (у 1 знач.).

Пухіры на вадзе.

|| прым. пухі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

пухі́рысты, -ая, -ае.

Пакрыты пухірамі, з пухірамі ўсярэдзіне, пузырысты.

|| наз. пухі́рыстасць, -і, ж.