Verbum

паско́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Скаціць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. бярвенне ў кучу.

паско́шваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Скасіць усё, многае (гл. скасіць¹).

паскру́чвацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; зак.

Скруціцца — пра ўсё, многае.

паскру́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Скруціць усё, многае.

паскрэ́бкі, -аў (разм.).

Тое, што і выскрабкі.

паскрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла і -рабла́; -рабі́; -рэ́бены; зак.

1. што. Аскрэбці ўсё, многае.

П. ўсю моркву.

2. каго-што і без дап. Скрэбці некаторы час.

паску́бваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

Скубці час ад часу.

П. траву.

паску́бці, -бу́, -бе́ш, -бе́; -бём, -бяце́, -бу́ць; -ку́б, -ку́бла; -бі́; -ку́блены; зак.

1. што і чаго. Правесці некаторы час, скубучы што-н.

П. лебяды.

2. што. Тое, што і выскубці.

П. пер’е.

3. перан., каго-што. Нанесці ўрон, шкоду.

Ні за што паскублі чалавека.

паску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак. (разм., груб.).

1. Пакідаць пасля сябе бруд, гадзіць.

Добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць (прыказка).

2. што. Брудзіць, пэцкаць, псаваць.

П. сцены.

3. перан. Рабіць гадасці, шкодзіць.

|| зак. напаску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць (да 1 і 3 знач.).

паску́дны, -ая, -ае (разм., груб.).

Брыдкі, агідны.

Паскудныя словы.

П. чалавек.

|| наз. паску́дства, -а, н. і паску́днасць, -і, ж.