Verbum

палемі́чны

(гр. polemikos = ваяўнічы, варожы)

1) які мае адносіны да палемікі, уласцівы палеміцы;

2) які змяшчае ў сабе палеміку;

п-ая літаратура — літаратура, накіраваная супраць уніі, езуітаў, вышэйшага духавенства, якая зарадзілася ў канцы 16 ст. на беларускіх, украінскіх і польскіх землях.

палео́граф

(ад палеа- + -граф)

спецыяліст у галіне палеаграфіі.

пале́стра

(лац. palaestra, ад гр. palaistra = месца гімнастычных практыкаванняў)

1) гімнастычная школа для хлопчыкаў у Стараж. Грэцыі;

2) адвакатура ў даўняй Польшчы.

пале́тка

(фр. palette)

празрыстая пласцінка або папера з сеткай квадратаў для вызначэння плошчы ўчасткаў на планах і картах.

палі-

гл. полі-.

паліа́ндрыя

(ад палі- + -андрыя)

мнагамужжа, форма групавога шлюбу адной жанчыны з некалькімі мужчынамі (захавалася ў некаторых плямён Тыбету і Індыі).

паліві́русы

(ад палі- + вірусы)

група кішэчных вірусаў, якія выклікаюць паражэнне цэнтральнай нервовай сістэмы і паралічы ў жывёл і чалавека.

паліга́мія

(ад палі- + -гамія)

1) мнагашлюбнасць (полігінія або паліандрыя); параўн. манагамія 1;

2) спарванне аднаго самца з некалькімі самкамі ў перыяд размнажэння (параўн. манагамія 2);

3) наяўнасць у адной расліны двухполых кветак побач з аднаполымі.

паліга́мы

(ад палі- + gamos = шлюб)

мнагашлюбныя жывёлы, у якіх адзін самец апладняе за перыяд размнажэння некалькі самак (полігінія) ці адна самка спароўваецца з некалькімі самцамі (паліандрыя).

паліге́ны

(ад палі- + -ген)

гены, якія ўплываюць на праяўленне колькасных прымет (напр. надою, тлустасці малака).