Verbum

пахікарпі́н

(ад гр. pachys = вялікі, спелы + karpos = плод)

алкалоід, які змяшчаецца ў некаторых раслінах, напр. у сафоры; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

пахікладо́н

(н.-лац. pachycladon)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. трэйбарыевых, якая трапляецца ў планктоне асобных прэсных вадаёмаў.

пахіменінгі́т

(ад гр. pachys = моцны + менінгіт)

запаленне цвёрдай абалонкі галаўнога і спіннога мозгу.

пахіпо́ды

(гр. pachypus, -odos = таўстаногі)

таўстаногія жывёлы.

пахісто́з

(ад гр. pachys = моцны + osteon = косць)

патаўшчэнне касцей і адначасовае пацяжэнне іх за кошт разрастання кампактнай тканкі, якое ўласціва водным жывёлам.

пахіто́са

(ісп. pajitas = саломінкі)

тоненькая папяроса з тытуню, загорнутага ў ліст кукурузы.

пахіцэфа́лія

(ад гр. pachys = моцны + -цэфалія)

галава з моцнай пляскатасцю патыліцы.

па́церы

(польск. pacierz, ад лац. pater = бацька)

малітва.

па́ціна

(іт. patina)

налёт зеленавата-карычневага колеру, што ўтвараецца на паверхні прадметаў з медзі і бронзы ў выніку акіслення пад уздзеяннем часу або ствараецца штучна.

паціні́раваць

(фр. patiner)

выклікаць з’яўленне паціны, наносіць паціну.