Verbum

патэ́нт

(лац. patens, -ntis = адкрыты, яўны)

1) дакумент, у якім засведчана права вынаходніка на яго вынаходства;

2) пасведчанне на права займацца пэўнай дзейнасцю (напр. гандлем, промыслам).

патэнта́т

(лац. potentatus = вярхоўная ўлада)

уст. уладар, каранаваная асоба.

патэ́нтны

(лац. patens, -ntis = адкрыты, яўны)

які мае адносіны да патэнта (напр. п-ая інфармацыя, п. пашпарт, п-ае права).

патэнцыёметр

(ад патэнцыя + -метр)

прылада для вымярэння метадам параўнання напружанняў, электрарухальнай сілы, а таксама велічынь, функцыянальна звязаных з імі.

патэнцы́раваць

(ням. potenzieren = узводзіць у ступень)

знаходзіць велічыню па яе лагарыфме, г.зн. выконваць дзеянне, адваротнае лагарыфміраванню.

патэ́нцыя

(польск. potencja, ад лац. potentia = сіла)

магчымасці, здольнасці, якія скрыты і могуць выявіцца пры пэўных умовах.

патэнцыя́л

(с.-лац. potentialis = магчымы, ад лац. potentia = сіла)

1) сукупнасць наяўных сродкаў, магчымасцей у якой-н. галіне;

эканамічны п. — эканамічныя магчымасці дзяржавы, якія могуць быць выкарыстаны для забеспячэння яе матэрыяльных патрэб;

ваенны п. — сукупнасць эканамічных, маральна-палітычных і ваенных рэсурсаў краіны, якія могуць быць выкарыстаны ёю для вядзення вайны;

2) велічыня, якая характарызуе запас энергіі цела, што знаходзіцца ў пэўным пункце поля (электрычнага, магнітнага і інш.).

патэнцыяласко́п

(ад патэнцыял + -скоп)

электронна-прамянёвы прыбор, які здольны запісваць электрычныя сігналы, захоўваць запіс і ўзнаўляць яго на люмінесцэнтным экране.

патэнцыя́льны

(с.-лац. potentialis = магчымы, ад лац. potentia = сіла)

які існуе ў скрытым выглядзе і можа выявіцца ў пэўных умовах;

п-ая энергія — энергія ўзаемадзеяння цел, якая залежыць толькі ад іх узаемнага размяшчэння.

патэнцыяме́трыя

(ад патэнцыя + -метрыя)

фізіка-хімічны метад колькаснага аналізу, які грунтуецца на вымярэнні электрахімічнага патэнцыялу электрода ў растворы даследуемага рэчыва.