Verbum

парамагнеты́зм

(ад пара- + магнетызм)

уласцівасць рэчываў слаба намагнічвацца ў напрамку, які супадае з напрамкам сілавых ліній знешняга магнітнага поля.

парамагне́тыкі

(ад пара- + магнетыкі)

рэчывы, здольныя слаба намагнічвацца пад уздзеяннем знешняга магнітнага поля ў напрамку, які супадае з напрамкам сілавых ліній поля (напр. паветра, алюміній, плаціна і інш.).

парамарфо́за

(ад пара- + гр. morphe = форма)

від псеўдамарфозы, які ўтвараецца пры паліморфных зменах крышталічнай структуры.

па́рамасы

(ісп. páramos)

высакагорныя лугі паўночнай часткі Андаў і найбольш высокіх вяршынь Афрыкі.

пара́метр

(гр. parametreo = адмерваю)

1) велічыня, якая ўваходзіць у матэматычную формулу і захоўвае пастаяннае значэнне толькі для дадзенага выпадку;

2) велічыня, якая характарызуе якую-н. уласцівасць, стан, памер або форму прадмета ці з’явы; паказчык.

параметро́н

(гр. parametron = які адмервае)

электронны пераключальны элемент з дзвюма ўстойлівымі фазамі, які выкарыстоўваецца ў аўтаматыцы і вылічальнай тэхніцы.

параметры́т

(ад пара- + гр. metra = матка)

запаленне каляматачнай клятчаткі.

парамі́я

(гр. paroimia = прытча)

урывак з кнігі Старога запавету, які чытаецца ў праваслаўнай царкве ў час набажэнства з мэтай павучання.

парамнее́зія

(ад пара- + гр. mnesis = успамін)

парушэнне памяці, пры якім падзеі, што адбываюцца ў дадзены момант, здаюцца ўжо некалі перажытымі; выступае ў разнавіднасцях канфабуляцыя, крыптамнезія, псеўдарэмінісцэнцыя, рэдуплікацыя (параўн. амнезія).

парамфістамата́ты

(н.-лац. paramphistomatata)

падатрад чарвей класа смактуноў, якія пашыраны ў Еўразіі, Афрыцы, Аўстраліі; паразітуюць у слізістай абалонцы тонкіх кішак і ў рубцы свойскіх і дзікіх жывёл.