Verbum

патрало́гія

(ад гр. pater, -tros = бацька + -логія)

раздзел багаслоўя, які вывучае біяграфіі і творы дзеячаў царквы і хрысціянскіх пісьменнікаў.

патрана́ж

(фр. patronage)

1) кніжн. апякунства з боку каго-н.;

2) арганізаванае медыцынскае абслугоўванне хворых і дзяцей ранняга ўзросту ў хатніх умовах.

патрана́т

(лац. patronatus = заступніцтва)

1) форма апекі ў Стараж. Рыме, якая ўстанаўлівала залежнасць кліентаў (непаўнапраўных ці бедных грамадзян) ад патронаў;

2) выхаванне дзяцей-сірот і дзяцей, што страцілі сувязь з бацькамі, у іншых сем’ях пад кантролем дзяржаўных органаў;

3) апякунства, заступніцтва.

патране́са

(фр. patronesse)

апякунка якой-н. дабрачыннай установы.

патрані́мія

(гр. patronymia = найменне па бацьку)

1) назва плямён, родаў, паселішчаў, якая паходзіць ад імя продка-заснавальніка;

2) група сямей, якія вылучыліся з адной патрыярхальнай сям’і і захавалі пэўнае гаспадарчае і грамадскае адзінства (мелі пашырэнне ў Вялікім княстве Літоўскім).

патранта́ш

(ням. Patrontasche, ад Patron = патрон + Tasche = сумка)

сумка з гнёздамі для патронаў.

патро́н​¹

(ням. Patrone, ад фр. patron)

1) гільза з капсулем, зарадам і куляй або шротам;

2) прыстасаванне, куды ўкручваецца электрычная лямпачка пры далучэнні да электрасеткі;

3) прыстасаванне ў такарным і свідравальным станку для замацавання дэталі, якая апрацоўваецца.

патро́н​²

(лац. patronus = апякун)

1) багатая, уплывовая асоба ў Стараж. Рыме, якая брала пад сваю апеку бедных або непаўнапраўных грамадзян (кліентаў 1);

2) гаспадар фірмы, прадпрыемства, а таксама непасрэдны начальнік у адносінах да падначаленых у многіх краінах;

3) святы, які лічыцца заступнікам і апекуном таго, хто носіць яго імя (у католікаў);

4) перан. заступнік, начальнік, гаспадар.

патру́ль

(фр. patrouille)

невялікі ўзброены вайсковы атрад або судна, самалёт для нагляду за парадкам і бяспекай у пэўным раёне, месцы.

патрулява́ць

(фр. patrouiller)

ахоўваць што-н., сачыць за парадкам, выконваць патрульную службу.