Verbum

пасаты́жы

(ад фр. passe = праход + tige = стрыжань)

ручны слясарна-мантажны інструмент, які аб’ядноўвае пласкагубцы, кусачкі, адвёртку.

пасе́а

(ісп. paseo)

месца для прагулак у гарадах Іспаніі.

пасеі́зм

(фр. passeisme, ад passe = мінулае)

цяга да мінулага, любаванне ім пры знешне абыякавых, а ў сапраўднасці варожых адносінах да сучаснага, да прагрэсу; кансерватызм.

пасібілі́зм

(фр. possibilisme, ад лац. possibilis = магчымы)

плынь у рабочым руху Францыі канца 19 — пачатку 20 ст., прыхільнікі якой прапагандавалі адмаўленне ад класавай барацьбы, імкнуліся абмежаваць намаганні рабочых рамкамі «магчымага».

пасібілі́сты

(фр. possibilistes, ад лац. possibilis = магчымы)

прыхільнікі пасібілізму.

пасіва́цыя

(ад лац. passivus = нядзейны)

тое, што і пасівіраванне.

пасіві́раванне

(ад лац. passivus = нядзейны)

пакрыццё тонкай плёнкай вокіслаў паверхні металічных вырабаў, каб засцерагчы іх ад карозіі.

пасіён

(іт. passione, ад лац. passio = пакута)

вакальна-драматычны твор на рэлігійны сюжэт пра пакуты і смерць Хрыста.

пасі́раваць

(фр. passer = перадаваць)

падтрымліваць спартсмена, артыста пры выкананні акрабатычных, гімнастычных, цыркавых практыкаванняў, каб папярэдзіць падзенне.

пасі́ў

(лац. passivus = нядзейны)

1) менш ініцыятыўная, менш дзейная частка калектыву;

2) частка бухгалтарскага балансу, у якой у грашовым выражэнні паказаны крыніцы фарміравання і мэтавае прызначэнне гаспадарчых сродкаў прадпрыемства, яго даўгі і абавязацельствы (проціл. актыў 2);

3) перавышэнне грашовых расходаў краіны над яе замежнымі даходамі (проціл. актыў 3);

4) перан. тое, што складае адмоўны бок якой-н. з’явы, справы;

5) лінгв. залежны стан.