Verbum

парме́лія

(н.-лац. parmelia)

ліставаты сумчаты лішайнік сям. пармеліевых, які расце на ствалах і галінках дрэў, камянях, драўніне, зрэдку на глебе.

парнагра́фія

(ад гр. pornos = распуснік + -графія)

непрыстойнасць, цынічнасць у паказе чаго-н., звязанага з палавымі адносінамі; літаратура, жывапіс, кіно, фатаграфія, у якіх смакуюцца сцэны распусты, палавой і маральнай разбэшчанасці.

парна́с

(гр. Parnassos = гара ў Грэцыі, на якой, паводле міфалагічных уяўленняў, жылі багіні мастацтваў — музы)

перан. усё, што звязана з паэзіяй; свет паэзіі.

паро́дыя

(гр. parodia = спевы навыварат)

1) твор, сатырычна або камічна падроблены пад іншы твор; жанр сатырычнай літаратуры, заснаваны на камічным перайманні стылю асобнага твора ці пісьменніка;

2) перан. няўдалае, чыста знешняе перайманне чаго-н., скажонае падабенства да чаго-н.

паро́ль

(фр. parole = слова)

сакрэтнае ўмоўнае слова або фраза для апазнавання сваіх у канспіратыўных арганізацыях і на вайсковай службе.

паро́німы

(ад пара- + гр. onyma = імя)

словы, блізкія па марфалагічнаму складу і гучанню, але розныя па значэнню (напр. «чалавечы» і «чалавечны»).

паро́тыя

(н.-лац. parrotia)

дрэва сям. гамамелісавых са здольнымі зрастацца стваламі і галінкамі, якое расце ў рэліктавых лясах Азербайджана і Паўн. Ірана.

парсе́к

[ад пар(алакс) + сек(унда)]

адзінка вымярэння адлегласці ў астраноміі, роўная 3,26 светлавога года.

парсі́зм

(ад перс. Pārsī = перс)

сучасная назва зораастрызму ў Індыі.

парсу́на

(ад лац. persona = асоба)

уст. жывапісны свецкі партрэт канца 16—17 ст., пераходны этап ад іканапісу да свецкага партрэта ў Расіі, на Беларусі і Украіне.