Verbum

панкарды́т

(ад пан- + гр. kardia = сэрца)

запаленне ўсіх абалонак сэрца.

панкратыён

(гр. pankration)

від спартыўных спаборніцтваў у Стараж. Грэцыі, у якіх спалучаліся прыёмы барацьбы і кулачнага бою.

панкра́цыум

(н.-лац. pancratium)

вечназялёная травяністая расліна сям. амарылісавых з бліскучым лісцем і буйнымі белымі пахучымі кветкамі ў парасоніках, пашыраная ў Міжземнамор’і, Малой Азіі, трапічнай Азіі і Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як пакаёвая.

панкрэ́ас па́нкрэас

(гр. pankreas)

анат. падстраўнікавая залоза.

панкрэаты́т

(ад гр. pankreas, -atos = падстраўнікавая залоза)

мед. запаленне падстраўнікавай залозы.

панкрэаці́н

(н.-лац. pancreatinum, ад гр. pankreas, -atos = падстраўнікавая залоза)

лекавы прэпарат, які вырабляюць з падстраўнікавай залозы буйной рагатай жывёлы.

панлагі́зм

(ад пан- + -лагізм)

ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое лічыць мысленне першаасновай свету і атаясамлівае аб’ектыўную заканамернасць з сістэмай лагічных катэгорый.

панміксі́я

(ад пан- + гр. miksis = змешванне)

свабоднае скрыжоўванне асобін у межах папуляцыі або іншай унутрывідавой групы жывёл.

панміэлафты́з

(ад пан- + гр. myelos = касцявы мозг + phthisis = змяншэнне)

цяжкае паражэнне касцявога мозгу пры захворваннях з татальным парушэннем кроваўтварэння, анеміяй і інш.

пано́

(фр. panneau)

1) аздобленая арнаментам частка сцяны або столі з малюнкам або скульптурнай выявай;

2) мазаічная, ляпная, разная або інш. кампазіцыя, прызначаная для запаўнення такой часткі сцяны або столі.