Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеілнорстуфыэюя’
бвгдёжзйклмнпрстўфхцчшэя-

парабіёз

(ад пара- + -біёз)

1) часовая страта жывой тканкай здольнасці да ўласцівай ёй дзейнасці пад уплывам моцнага раздражнення;

2) метад штучнага зрашчэння двух жывёл з мэтай вывучэння ўзаемнага ўплыву іх органаў і тканак.

парабіясфе́ра

(ад пара- + біясфера)

слой літасферы глыбінёй да 5 км, у які жывыя арганізмы трапляюць выпадкова і існуюць часова.

парабро́нхі

(ад пара- + бронхі)

тонкія трубкі, якія пранізваюць лёгкія птушак.

парава́н​1

(англ. paravane, ад гр. para = пры, каля + англ. vane = лопасць вінта)

прыстасаванне тыпу трала для засцярогі карабля ў час руху ад мін.

парава́н​2

(фр. paravent)

шырма.

парага́мія

(ад гр. poros = адтуліна + -гамія)

пранікненне пылковай трубкі пры апладненні ў зародкавы мяшок праз мікрапіле.

парага́нгліі

(ад пара- + ганглій)

залозы ўнутранай сакрэцыі пазваночных жывёл і чалавека ў наднырачніках, у вобласці сэрца і аорты, якія выпрацоўваюць і выдзяляюць у кроў адрэналін.

парагармо́ны

(ад пара- + гармоны)

тое, што і гарманоіды.

парагеліятрапі́зм

(ад пара- + геліятрапізм)

рухі лісця некаторых раслін з мэтай пазбегнуць яркага сонечнага святла.

параге́незіс

(ад пара- + генезіс)

заканамернае сумеснае знаходжанне ў зямной кары груп мінералаў, звязаных агульнасцю ўмоў утварэння.