Verbum

парафілі́я

(ад пара- + -філія)

прынцып эвалюцыі груп арганізмаў, які заключаецца ў незалежным набыцці імі падобных рыс будовы на аснове асаблівасцей, узятых у спадчыну ад агульных продкаў.

парафімо́з

(ад пара- + гр. phimosis = звужэнне крайняй плоці)

ушчамленне галоўкі палавога члена ссунутай назад крайняй плоццю.

парафі́н

(н.-лац. paraffinum, ад лац. parum = мала + affmis = родны)

белае або жоўтае рэчыва, падобнае да воску, якое здабываецца пераважна з нафты.

парафінатэрапі́я

(ад парафін + тэрапія)

выкарыстанне парафіну з лячэбнай мэтай пры артрытах, міязіце, радыкуліце і інш.

парафі́раваць

(фр. parapher)

падпісваць міжнародны дагавор ініцыяламі ўпаўнаважаных асоб кожнага з дагаворных бакоў для пацвярджэння папярэдняй дамоўленасці, да афіцыйнага падпісання.

пара́фія

(польск. parafia < лац. parochia, ад гр. parochia)

1) касцельная акруга, якая падпарадкоўваецца аднаму ксяндзу;

2) перан. тэрыторыя, якая знаходзіцца пад чыім-н. кіраўніцтвам.

парафія́льны

(ад парафія)

які мае адносіны да парафіі.

парафра́за

(гр. paraphrasis = апісанне, выклад)

1) пераказ сваімі словамі літаратурнага твора, а таксама адаптацыя вялікіх мастацкіх твораў;

2) інструментальная п’еса віртуознага характару на оперныя тэмы або народныя мелодыі.

парахарда́ліі

(ад пара- + гр. chorde = струна)

участкі храстка, якія ахопліваюць галоўны канец хорды.

парахрані́зм

(ад пара- + гр. chronos = час)

храналагічная памылка, якая заключаецца ў аднясенні даты падзеі да пазнейшага часу, чым яна на самой справе адбывалася.