Verbum

завочнік, ✂, м.

Той, хто вучыцца завочна.

|| ж. завочніца, ✂.

завочны, ✂.

1. Які адбываецца пры адсутнасці таго, хто мае дачыненне да справы.

   • Завочнае знаёмства.

2. Звязаны з навучаннем без пастаяннага наведвання лекцый, шляхам самастойнага вывучэння прадметаў.

   • Завочнае аддзяленне педагагічнага інстытута.
   • Завочнае навучанне.

завошта, прысл. (разм.).

1. пыт. За што, па якой прычыне.

   • З. ты пакрыўдзіў дзіця?

2. адноснае. Ужыв. ў якасці злучальнага слова ў даданых дапаўняльных сказах са знач.: па якой прычыне, чаму.

   • Ён расказаў мне, з. паспрачаўся з хлопцамі.

завуголле, ✂, н.

Месца за вуглом, за будынкам або сярод будынкаў.

• Шуміць вецер у завуголлі.

◊

• Па завуголлю бегаць — адвільваць, ухіляцца ад чаго-н.

завузіць, ✂; зак.

Зрабіць вузей, чым трэба, звузіць.

• З. сукенку ў таліі.

|| незак. завужваць, ✂.

завузкі, ✂ (разм.).

Вузкаваты, вузейшы, чым трэба.

• З. калідор.

завулак, ✂, м.

Невялікая, звычайна вузкая вуліца, якая злучае дзве іншыя, паралельныя вуліцы.

• Сустрэцца ў завулку.

|| прым. завулачны, ✂.

завусеніца, ✂, ж.

1. Задраная скурка каля пазногця.

   • Пазногці ў завусеніцах.

2. Востры выступ на паверхні металу (спец.).

   • Дэталь з завусеніцамі.

завучыцца, ✂; зак. (разм.).

Стаміўшыся ад заняткаў, перастаць успрымаць, запамінаць.

• Пусці хлопца пагуляць, ён ужо завучыўся.

|| незак. завучвацца, ✂.

завучыць, ✂; зак.

Вучачы, запомніць, засвоіць.

• З. правіла.
• З. верш на памяць.

|| незак. завучваць, ✂.