Verbum

залпам, прысл.

1. Адначасова з некалькіх гармат, вінтовак.

   • Выстраліць з.

2. перан. Адразу, без перадышкі (разм.).

   • Выпіць з.
   • Расказаць усё з.

залубянелы, ✂ (разм.).

Зацвярдзелы, каляны.

• Залубянелая вопратка.

залупіцца, ✂; зак. (разм.).

1. Адарваўшыся, завярнуцца, загнуцца.

   • Скура каля пазногця залупілася.

2. Агаліцца, падняўшы сукенку, спадніцу, загаліцца.

3. (і і 2 ас. не ўжыв.). Загнуўшыся, падняцца ўгару.

   • Сукенка залупілася.

|| незак. залуплівацца, ✂.

залупіць, ✂; зак. (разм.).

1. Адарваўшы, завярнуць, загнуць.

   • З. скуру на пальцы.

2. Загнуўшы, падняць угору, загаліць.

   • З. спадніцу.

|| незак. залупліваць, ✂.

залупцаваць, ✂; зак. (разм.).

Лупцуючы, давесці да страты прытомнасці або да смерці.

• З. бізуном да непрытомнасці.

залучыць, ✂; зак. (разм.).

Прыцягнуць да ўдзелу ў чым-н., перацягнуць на свой бок.

|| незак. залучаць, ✂.

залыгаць, ✂; зак. (разм.).

1. Накінуць што-н. на рогі, шыю (валу, каню), зашмаргнуўшы ці завязаўшы вузлом.

   • З. карову.

2. перан. Уцягнуць у сваю кампанію.

|| незак. залыгваць, ✂.

залыпаць, ✂; зак. (разм.).

Пачаць лыпаць.

• З. вачамі.

залысіна, ✂, ж.

1. Участак галавы ад ілба над скронню, не пакрыты валасамі.

2. Месца на ствале дрэва, дзе садрана кара.

залысіць, ✂; зак.

Счасаць кару ў якім-н. месцы на дрэве; зрабіць залысіну (у 2 знач.).

• З. дрэва.