Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

задума, , ж.

  1. Тое, што задумана, намечана, намеры.

    • Стратэгічная з.
    • Здзяйсненне задумы.
  2. Закладзены ў творы сэнс, ідэя.

    • Творчая з. аўтара.
  3. Задуменнасць, заклапочанасць.

    • Сядзець у задуме.

задумацца, ; зак.

  1. Аддацца думкам, пачаць думаць, разважаць над чым-н.

    • Ёсць над чым з.
    • З. на момант.
  2. безас., каму з інф. Прыйсці ў галаву, захацецца (разм.).

    • Задумалася мне схадзіць у ягады.

|| незак. задумвацца, .

задумаць, ; зак.

  1. што і з інф. У думках вырашыць зрабіць што-н.

    • З. важную справу.
    • Задумала ехаць заўтра ў Полацк.
  2. У думках выбраць, вызначыць што-н.

    • З. цотны лік.

|| незак. задумваць, .

задуменны, .

Паглыблены ў думкі, разважанні, задумлівы.

  • З. выгляд.

|| наз. задуменнасць, .

задумлівы, .

Тое, што і задуменны.

|| наз. задумлівасць, .

задушыцца, ; зак.

  1. гл. душыць.

  2. Памерці ад недахопу паветра, ад дыму, газу і пад.

|| незак. задушвацца, .

задымець1, ; зак. (разм.).

Пацямнець ад дыму, сажы, задыміцца.

  • Столь у лазні задымела.

задымець2, ; зак.

Пачаць дымець, задыміць.

задыміцца1, ; зак.

Пацямнець ад дыму, сажы, задымець ​1.

  • Каля такой работы скора задымішся.
  • Столь задымілася.

задыміцца2, ; зак.

Пачаць дыміцца.