Verbum

саслепу, прысл.

Тое, што і сослепу.

саслізнуць, ✂; зак.

1. Слізгаючы, спусціцца ўніз.

   • С. з берага ў раку.

2. Не ўтрымаўшыся на чым-н., зваліцца.

   • Нага саслізнула з драбіны і ён паляцеў уніз.

|| незак. саслізгваць, ✂.

|| наз. саслізгванне, ✂.

саслоўе, ✂, н.

1. Узніклая на падставе класавых адносін феадалізму грамадская група са сваімі спадчыннымі правамі і абавязкамі, замацаванымі звычаямі і законамі.

   • Дваранскае с.
   • Падаткавае с. (сяляне, гараджане і пад. як грамадская група насельніцтва, якая абкладалася падаткамі).
   • Прывілеяваныя саслоўі (духавенства, дваранства).

2. У дарэвалюцыйнай Расіі: група асоб, аб’яднаных прафесійнымі інтарэсамі.

|| прым. саслоўны, ✂.

• Саслоўныя інтарэсы.

саслужывец, ✂, м.

Чалавек, які працуе, служыць з кім-н. у адным месцы.

|| ж. саслужывіца, ✂.

саслужыць, ✂; зак.

Саслужыць службу каму —

• 1) зрабіць паслугу.
  • С. службу даўняму сябру;
• 2) прынесці карысць.
  • Старыя рэчы яшчэ саслужаць сваю службу.

сасмаглы, ✂ і сасмяглы, ✂.

1. Зняможаны ад смагі, гарачыні.

2. Перасохлы, запечаны (пра губы, рот).

   • Сасмаглыя губы.

сасмягнуць, ✂; зак.

Тое, што і сасмагнуць.

сасна, ✂, ж.

Хваёвае вечназялёнае дрэва з доўгімі іголкамі і акруглымі шышкамі.

• Заблудзіцца у трох соснах (перан. не змагчы разабрацца ў чым-н. простым).

|| памянш.-ласк. сасонка, ✂.

|| прым. сасновы, ✂.

саснаваць, ✂; зак. (разм.).

1. Зрасходаваць пры снаванні.

   • С. пражу.

2. Сплесці (пра павуціну).

сасняк, ✂, м., зб.

Сасновы лес.