Verbum

аса́да​², ✂, ж.

1. гл. асадзіць .

2. Дзяржанне ў прыладах працы, інструментах.

   • А. малатка.
   • А. сякеры.

3. Рамка.

   • Карціна ў дарагой асадзе.

аса́дак, ✂, м.

1. Дробныя цвёрдыя часцінкі, якія знаходзяцца ў вадкасці і пасля адстойвання асядаюць на дно і сценкі пасудзіны.

   • А. у растворы.

2. перан. Цяжкае пачуццё пасля чаго-н.

   • Непрыемны а. на душы.

|| прым. асадкавы, ✂.

асадзі́ць​¹, ✂; зак.

Умацаваць што-н. на чым-н., прымацаваць, уставіць у аправу, у рамку.

• А. касу.
• А. карціну.

|| незак. асаджваць, ✂.

асадзі́ць​², ✂; зак.

1. Спыніць, прымусіць падацца назад.

   • А. каня.

2. Прымусіць апасці, апусціцца ўніз.

   • Дождж асадзіў пыл на дарозе.

3. перан. Даць адпор каму-н., прымусіць змоўкнуць, змяніць тон, абарваць (разм.).

|| незак. асаджваць, ✂.

асадзі́ць​³, ✂; зак.

1. Акружыць умацаваны пункт войскам.

   • А. крэпасць.
   • А. горад.

2. перан. Прыстаць з просьбамі; абступіць, дамагаючыся чаго-н. (разм.).

|| незак. асаджваць, ✂.

аса́дка, ✂, ж.

1. Паступовае апусканне, асяданне (збудавання, грунту і пад.).

   • А. снегу.
   • А. дома.

2. Глыбіня апускання судна ў ваду (спец.).

   • Глыбокая а.

3. Тое, што і асада​² (у 2 і 3 знач.).

   • Нож з дарагой асадкай.
   • Партрэт у новай асадцы.

аса́дкавы, ✂.

1. гл. асадак.

2. Які ўтварыўся шляхам асядання мінеральных і арганічных рэчываў на дне вадаёмаў.

• Асадкавыя горныя пароды.

асака́, ✂, ж.

Шматгадовая балотная трава з цвёрдым, доўгім, вузкім лісцем.

|| прым. асаковы, ✂.

• Сямейства асаковых (наз.).

асалаве́лы, ✂.

Тое, што і асавелы.

|| наз. асалавеласць, ✂.

асало́да, ✂, ж.

Вышэйшая ступень задавальнення.

• Слухаў з асалодай песню.