Verbum

асадзі́ць​², ✂; зак.

1. Спыніць, прымусіць падацца назад.

   • А. каня.

2. Прымусіць апасці, апусціцца ўніз.

   • Дождж асадзіў пыл на дарозе.

3. перан. Даць адпор каму-н., прымусіць змоўкнуць, змяніць тон, абарваць (разм.).

|| незак. асаджваць, ✂.