Verbum

самаўпраўнічаць, ✂; незак. (разм.).

Дзейнічаць самаўпраўна, займацца самаўпраўствам.

самаўпраўны, ✂.

Які дзейнічае самачынна, незаконна, паводле ўласнага нораву.

• С. бюракрат.

самаўпраўства, ✂, н.

Парушэнне кім-н. законнага парадку пры вырашэнні якіх-н. спраў; незаконнае, самачыннае ажыццяўленне чаго-н.

• Гэта нечуванае с.!

самаўпэўнены, ✂.

Занадта ўпэўнены ў самім сабе, у сваёй бясхібнасці.

• Самаўпэўненая супакоенасць.
• Паступаць самаўпэўнена (прысл.).

|| наз. самаўпэўненасць, ✂.

самаўсхваленне, ✂, н.

Усхваленне, праслаўленне самога сябе, сваіх заслуг, сваёй годнасці.

самаўхіліцца, ✂; зак.

Самавольна ўхіліцца ад выканання сваіх абавязкаў, сваёй справы.

|| незак. самаўхіляцца, ✂.

|| наз. самаўхіленне, ✂.

самахвал, ✂, м. (разм.).

Выхваляка, той, хто займаецца самахвальствам.

|| ж. самахвалка, ✂.

|| прым. самахвальскі, ✂.

самахвальства, ✂, н. (разм.).

Празмернае расхвальванне самога сябе, сваіх дасягненняў.

самаход, ✂, м.

1. Механічная падача разца або дэталі ў металарэзных станках (спец.).

   • Станок уключаны на с.

2. Назва некаторых машын і транспартных сродкаў са сваёй цягай.

самаходам, прысл.

1. Механічна (пра падачу разца або дэталі ў станках) (спец.).

2. З дапамогай уласнага рухавіка, без пабочнай цягі.

   • Камбайн ідзе с.

3. Рухаючыся сілай цячэння ракі (пра плыты, сплаўны лес).

   • Раней плыты маглі ісці с.

4. Уласнымі нагамі, пехатой (разм.).

   • Ён будзе дабірацца с.