Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

застругаць, ; зак.

Зрабіць вострым, стругаючы.

  • З. палку.

|| незак. застругваць, .

застрэліцца, ; зак.

Забіць сябе з агнястрэльнай зброі.

застрэліць, ; зак.

Забіць з агнястрэльнай зброі.

  • З. ваўка.

застрэльшчык, , м.

Той, каму належыць пачын у якой-н. справе.

  • Застрэльшчыкі арганізацыі будаўнічых брыгад.

|| ж. застрэльшчыца, .

застрэшак, , м. (разм.).

Край страхі, што навісае над сцяной, а таксама месца пад ім.

  • Ластаўкі гнёзды ўюць пад застрэшкам.

застрэшніца, , ж.

Дошка каля краю саламянай страхі, якая засцерагае яе ад ветру.

застрэшша, , н. (разм.).

Тое, што і застрэшак.

  • З. адрыны закладзена гарбузамі.

застудзіць, ; зак.

Даўшы азябнуць, прастудзіць.

  • З. горла.
  • З. ногі.

|| незак. застуджваць, .

застукаць1, ; зак.

Пачаць стукаць.

  • Нехта застукаў у дзверы.
  • Кроў застукала ў скронях.

застукаць2, ; зак. (разм.).

Захапіць, застаць на месцы злачынства.