Verbum

затузацца, ✂; зак.

Замучыцца, стаміцца ў якіх-н. клопатах, справах.

• Ён зусім затузаўся з маладым канём.

затузаць, ✂; зак.

Тузаючы, замучыць, замарыць.

• З. каня.
• З.хлопца.

затуліцца, ✂; зак. (разм.).

Засланіць сябе чым-н. ад чаго-н. або захінуцца ў што-н., схавацца за каго-, што-н., куды-н.

• З. ад ветру.
• З. ў плашч.
• Хлопчык затуліўся за маці.

|| незак. затульвацца, ✂.

затуліць, ✂; зак.

Закрыць, засланіць чым-н. або схаваць, захінуць у што-н.

• З. твар у каўнер.

|| незак. затульваць, ✂.

затупаць, ✂; зак.

1. Пачаць тупаць.

   • З. нагамі.

2. Захадзіць.

   • Хутка затупаў па хаце.

3. Зайсці, дабрацца куды-н. (разм.).

   • За дзень не спяшаючыся затупаеш у горад.

затухнуць, ✂; зак.

1. Перастаць гарэць, патухнуць.

   • Агонь затух.
   • Спрэчкі затухлі (перан. спыніліся).

2. Слабеючы, перастаць вагацца, заціхнуць, спыніцца.

   • Ваганні глебы затухлі.

|| незак. затухаць, ✂.

затушаваць, ✂; зак.

1. гл. тушаваць.

2. перан. Зрабіць менш выразным, прыметным, згладзіць.

   • З. супярэчнасці.

|| незак. затушоўваць, ✂.

затхлы, ✂.

1. З пахам сырасці, гнілі, застаялы, заляжалы.

   • Затхлая вада.
   • Затхлая мука.

2. перан. Косны, пазбаўлены жывых, жыццёвых інтарэсаў.

   • Затхлае асяроддзе.

|| наз. затхласць, ✂.

затхнуцца, ✂; зак.

1. Задыхнуцца ад недахопу паветра.

2. Сапсавацца, стаць затхлым ад недахопу паветра (разм.).

   • Мяса затхнулася.

|| незак. затыхацца, ✂.

затым, прысл.

1. Пасля гэтага, потым.

2. З гэтай мэтай, таму.

   • Зрабі, а з. хваліся.

3. Затым каб (злуч. уступальны. ) — для таго каб.

   • Прыйшоў з., каб пагаварыць.

4. Затым што (злуч. уступальны. ) — таму што.

   • Адзінота мяне радавала яшчэ і з., што хацелася спакойна думаць.