Verbum

шасі́, нескл., н. (спец.).

1. Рама ці аснова розных машын, механізмаў і ўстановак.

2. Частка самалёта, прызначаная для руху яго па аэрадроме, для ўзлёту і пасадкі.

Падняць ш.

Выпусціць ш.

шасна́ццаць, -і, ліч. кольк. Лік і колькасць 16.

|| парадк. шасна́ццаты, -ая, -ае.

ша́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Шуснуць, шмыгнуць куды-н.

Ш. у гушчар.

2. 3 шумам, хутка ўпасці, зляцець.

Дрэва шаснула на зямлю.

3. Моцна стукнуць па чым-н. або з энергіяй праявіцца ці хутка зрабіць што-н.

Ш. палкай па дошцы.

Ш. нажом па мясе.

Ш. талерку (пабіць). Шаснуў дождж.

Шаснула куля над галовамі.

4. Утварыць шоргат, глухі шум.

Нешта шаснула ў кустах.

шаставі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Спартсмен, які займаецца скачкамі з шастом.

шаставы́ гл. шост.

шаста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Сярэбраная манета ў сярэдневяковай Польшчы і Вялікім Княстве Літоўскім вартасцю ў шэсць грошаў.

|| прым. шаста́чны, -ая, -ае.

ша́стаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць лёгкі шум, шоргат.

Шастае дождж па даху.

Ш. сенам.

2. Біць з шумам (разм.).

Ш. дубцом па нагах.

3. Хадзіць, снаваць туды-сюды з мэтай што-н. выгледзець, украсці і пад. (разм.).

Ш. па лесе.

Не трэба ш. дзе не след.

4. што. Рэзаць (разм.).

Ш. сала нажом.

|| наз. ша́станне, -я, н.

шасто́к гл. шост.

шасце́рневы гл. шасцярня².

шасцерыко́вы гл. шасцярык.