Verbum

шака́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежная жывёліна сямейства сабачых, якая харчуецца пераважна мярцвячынай.

|| прым. шака́льны, -ая, -ае і шакалі́ны, -ая, -ае.

шакала́д, -у, М -дзе, м.

1. Кандытарскі выраб, які атрымліваюць шляхам перапрацоўкі зерня какавы з цукрам.

Плітка шакаладу.

2. Салодкі напітак на малацэ з парашку гэтага вырабу.

Выпіць кубак шакаладу.

|| прым. шакала́дны, -ая, -ае.

Ш. колер (карычневы). Шакаладнае дрэва (вечназялёнае паўднёвае дрэва, з насення якога атрымліваюць какаву).

шакала́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (разм.).

Плітка шакаладу або шакаладная цукерка.

шакаладна-...

Першая частка складаных слоў са знач.: колеру шакаладу, карычневы, з адценнем такога колеру, напр.: шакаладна-буры, шакаладна-карычневы.

шакі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., каго (што).

Ставіць у няёмкае становішча, бянтэжыць парушэннем правіл прыстойнасці.

Мяне шакіруе яго фармальнасць да гэтага чалавека.