Verbum

неўвяда́льны, -ая, -ае.

1. Такі, які застаецца свежым, не вяне.

Неўвядальная зелень садоў.

2. перан. Які з цягам часу не траціць свайго значэння, сілы і пад. (высок.).

Неўвядальная слава.

Неўвядальная прыгажосць.

|| наз. неўвяда́льнасць, -і, ж.

неўгамо́нны, -ая, -ае.

1. Які не можа супакоіцца, вельмі рухавы.

Неўгамоннае дзіця.

2. Неспакойны, турботны.

Неўгамоннае жыццё.

|| наз. неўгамо́ннасць, -і, ж.

неўжыва́льны, -ая, -ае.

Які не ўжываецца або рэдка выкарыстоўваецца.

Неўжывальнае слова.

|| наз. неўжыва́льнасць, -і, ж.

неўзаба́ве, прысл.

Хутка, у хуткім часе.

Н. ўсе раз’ехаліся.

неўзаме́тку, прысл. (разм.).

Так, што цяжка заўважыць; непрыметна.

Н. выбег з хаты.

неўздага́д, безас., у знач. вык. (разм.).

Не здагадацца, не зразумець; няўцям.

Яго словы мне былі н.

неўзлюбі́ць, неўзлюблю́, няўзлю́біш, няўзлю́біць; зак., каго-што.

Адчуць непрыхільнасць, непрыязнасць да каго-, чаго-н.

Н. з першай сустрэчы.

неўладкава́ны, -ая, -ае.

1. Не прыведзены да ладу; неўпарадкаваны.

Н. архіў.

2. Не забяспечаны чым-н. неабходным.

Н. быт.

|| наз. неўладкава́насць, -і, ж.

неўміру́чы, -ая, -ае.

1. Які жыве вечна, не паддаецца смерці.

Н. народ.

2. Які застаецца назаўсёды ў памяці людзей.

Н. подзвіг.

|| наз. неўміру́часць, -і, ж.

неўмяша́нне, -я, н.

Адмаўленне ад умяшання ў што-н.

Палітыка неўмяшання.