Verbum

незабу́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Травяністая расліна сямейства бурачнікавых з дробнымі блакітнымі кветкамі.

|| прым. незабу́дкавы, -ая, -ае.

незабы́ўны, -ая, -ае.

Такі, што нельга забыць.

Незабыўная сустрэча.

|| наз. незабы́ўнасць, -і, ж.

незадавальне́нне, -я, н.

1. Адмаўленне ў чым-н.

Н. просьбы.

2. Тое, што і нездавальненне.

Адчуваць н.

незадаво́лены, -ая, -ае.

Тое, што і нездаволены.

незада́члівы, -ая, -ае (разм.).

Нешчаслівы, няўдачлівы.

Н. дзень.

|| наз. незада́члівасць, -і, ж.

незадо́ўга, прысл., да чаго або перад чым.

Не за многа часу да чаго-н., перад чым-н.

Н. да юбілею.

Н. перад вайной.

незайздро́сны, -ая, -ае.

1. Які не адчувае зайздрасці да каго-н.

Н. чалавек.

2. Дрэнны, няважны, які не выклікае зайздрасці.

Незайздросная хатка.

|| наз. незайздро́снасць, -і, ж. (да 2 знач.).

незаконнанаро́джаны, -ая, -ае.

Народжаны ад бацькоў, якія не былі ў законным шлюбе; пазашлюбны.

Незаконнанароджанае дзіця.

незале́жны, -ая, -ае.

1. Які не залежыць ад каго-, чаго-н.; самастойны, свабодны.

Н. эксперт.

Н. чалавек.

2. Які выражае самастойнасць у чым-н.

Незалежныя думкі.

Трымаць сябе незалежна (прысл.).

3. Самастойны ў міжнародных адносінах; суверэнны.

Незалежная дзяржава.

|| наз. незале́жнасць, -і, ж.

незалюбі́ць, -люблю́, -лю́біш, -лю́біць; зак., каго-чаго, з дадан. і без дап.

Выказаць незадаволенасць, не спадабацца.

Ён вельмі незалюбіў, калі напомнілі пра мінулы ўчынак.