Verbum

непава́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

Адсутнасць павагі да каго-, чаго-н.; непачцівасць.

Н. да старэйшых.

непаваро́тлівы, -ая, -ае.

1. Павольны, марудны, няспрытны ў рухах.

Непаваротлівае дзіця.

2. перан. Някемлівы, нерухавы (у справах).

Н. розум.

|| наз. непаваро́тлівасць, -і, ж.

не́пагадзь, -і, Т -ддзю, ж. (разм.).

Зацяжная непагода.

Асенняя н.

непага́сны, -ая, -ае (высок.).

Такі, што не гасне, якога нельга пагасіць.

Непагасныя зоры.

непаго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Дрэннае, з дажджом або снегам, надвор’е.

непадалёк, прысл. і прыназ.

Тое, што і непадалёку.

непадалёку, прысл. і прыназ.

1. прысл. На нязначнай адлегласці; паблізу.

Н. працякала рэчка.

2. прыназ. з Р. Ужыв. для ўказання на прадмет ці месца, паблізу якіх хто-, што-н. знаходзіцца або што-н. адбываецца.

Н. свайго дома.

непада́тлівы, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца або з цяжкасцю паддаецца якому-н. уздзеянню.

Н. матэрыял.

2. Няўступчывы, упарты.

Н. характар.

|| наз. непада́тлівасць, -і, ж.

непадзе́льны, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца падзелу, драбленню, распаду на часткі.

Непадзельныя словазлучэнні.

2. Які не падлягае падзелу, знаходзіцца ў агульным валоданні.

Н. фонд.

3. Якога не дзеляць ні з кім; поўны, абсалютны.

Непадзельная ўлада.

4. У матэматыцы: які не дзеліцца без астачы.

Н. лік.

|| наз. непадзе́льнасць, -і, ж.

непадку́пны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга падкупіць; сумленны.

Н. чалавек.

|| наз. непадку́пнасць, -і, ж.