упо́перак і упапяро́к, прысл. і прыназ.
1. прысл. У шырыню, па шырыні чаго-н.
Разрэзаць дошкі ў.
2. прыназ. з Р. Ужыв. для ўказання на накіраванасць дзеяння па шырыні чаго-н.
Рухацца на лодцы ўпоперак (упапярок) ракі.
упо́р, -а і -у, м.
1. -у, гл. уперці (у 3 знач.), уперціся (у 1 знач.).
2. мн. -ы, -аў. Прадмет, месца, у якое ўпіраюцца; падпорка.
Прылегчы на ў. і стрэліць.
У. для ног.
◊
Ва ўпор —
1) у непасрэднай блізкасці ад цэлі.
Стрэліць ва ўпор;
2) адкрыта, без хітрыкаў (разм.).
Сказаць ва ўпор;
3) пільна, прама і блізка.
Паглядзець на каго-н. ва ўпор.
Рабіць упор на каго-што або на кім-чым — звяртаць асаблівую ўвагу на каго-, што-н., падкрэсліваць значэнне каго-, чаго-н.
упо́равень, прысл. і прыназ. з Т (разм.).
1. прыназ., з чым. На адной лініі, вышыні, глыбіні і пад.; на адным узроўні.
Вада ў. з краямі бочкі.
Самалёт ляціць у. з воблакамі.
2. прысл., з кім. Аднолькава, на роўных правах.
Адчуваць сябе ў. з іншымі.
3. прыназ., з кім-чым. Поруч, побач.
Сядзець у. з кім-н.
упо́рны, -ая, -ае.
Які служыць, прызначаны для ўпору.
У. ніт.
упо́тай і упо́тайкі, прысл.
Непрыметна для іншых, тайком, цішком.
У. назіраць за кім-н.
упра́ва¹, прысл.
У правы бок, у правым баку.
Дарога павярнулася ў.
упра́ва², -ы, мн. -ы, -а́ў, ж.
1. Магчымасць зладзіць, управіцца з кім-, чым-н.
Знайсці ўправу на каго-н. Няма ўправы на гэтага абібока.
2. Назва некаторых мясцовых устаноў у дарэвалюцыйны час.
Земская ў.
Валасная ў.
|| прым. упра́ўскі, -ая, -ае (да 2 знач.).
упра́віцца, -а́ўлюся, -а́вішся, -а́віцца; -а́ўся; зак.
1. з кім-чым. Скончыць якую-н. справу.
Аднаму з гаспадаркай не ў.
2. Паспець за які-н. тэрмін схадзіць або з’ездзіць куды-н. і вярнуцца назад.
У. за суткі.
3. Змагчы, паспець зрабіць што-н.
Не ў. адказаць.
4. з кім-чым і без дап. Адолець, стрымаць каго-, што-н., падпарадкаваць сваёй волі.
У. з дэбашырам.
|| незак. упраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
упра́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ў; -а́ўлены; зак.
1. што. Уставіць на сваё месца (вывіхнутае).
У. сустаў.
2. перан., каго-што. Аддаць, прадаць; загубіць, знішчыць.
У. многа лесу.
У. каня.
3. каго-што. Даць увязнуць (разм.).
У. воз у гразь.
4. што і чаго. Даглядзець, усё зрабіць (па гаспадарцы; разм.).
Прошаным канём гаспадаркі не ўправіш (прыказка).
|| незак. упраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. упра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 і 3 знач.) і упраўля́нне, -я, н. (да 1 знач.).