Verbum

альты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музы́ка, што іграе на альце.

|| ж. альты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

альтэрнаты́ва, -ы, мн. -ы, -ты́ў, ж. (кніжн.).

1. Неабходнасць выбару адной з дзвюх або некалькіх магчымасцей.

2. Кожная з такіх магчымасцей.

Знайсці альтэрнатыву чаму-н.

|| прым. альтэрнаты́ўны, -ая, -ае.

а́льфа, -ы, ж.

Назва першай літары грэчаскага алфавіта.

◊

Ад альфы да амегі (кніжн.) — ад пачатку да канца.

Альфа і амега чаго (кніжн.) — аснова, сутнасць, самае галоўнае ў чым-н.

альфа-...

Першая састаўная частка складаных слоў у складзе некаторых тэрмінаў.

○

Альфа-часціцы — ядры атама гелію.

Альфа-прамяні — адзін з відаў выпрамянення радыеактыўных ядзер.

Альфа-распад — выдзяленне альфа-часціц пры самаадвольным распадзе атамных ядзер.

альхо́вы гл. вольха.

алья́нс, -у, м. (кніжн.).

Саюз, аб’яднанне на аснове дагаворных абавязацельстваў.

Міжнародны кааператыўны а.

алья́с, -у, м.

Шматгадовая травяністая трапічная расліна з тоўстым мясістым лісцем, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне; алоэ.

|| прым. алья́савы, -ая, -ае.

алюмі́ній, -ю, м.

Хімічны элемент, лёгкі, коўкі серабрыста-белы метал.

|| прым. алюмі́ніевы, -ая, -ае.

алю́р, -у, м.

Спосаб хады, бегу каня (галоп, рысь, інахадзь, скачок).

|| прым. алю́рны, -ая, -ае.

аляпава́ты, -ая, -ае.

Няўмела, безгустоўна, груба зроблены.

А. малюнак.

|| наз. аляпава́тасць, -і, ж.