Verbum

паміры́ць гл. мірыць.

памкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Імкліва рушыць у якім-н. напрамку.

Я памкнуўся ў дом, але мяне затрымалі.

2. Намерыцца што-н. зрабіць.

П. адгаварыць каго-н. ад чаго-н.

|| незак. памыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

памнажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што на што.

Тое, што і множыць (у 1 знач.).

памнажэ́нне гл. множыць.

памно́гу, прысл. (разм.).

У вялікай колькасці, многа (звычайна пра тое, што паўтараецца).

П. перапісваць адно і тое ж.

памно́жыцца гл. мно́жыцца.

памно́жыць гл. множыць.

памо́л, -у, м.

1. Перапрацоўка зерня на муку.

2. Якасць атрыманай мукі.

Мука мяккага памолу.

3. Змолатае збожжа; мліва.

Ёсць у запасе розны п.

|| прым. памо́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

памо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Жыхар памор’я.

Архангельскія паморы.

|| ж. памо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. памо́рскі, -ая, -ае.

памо́р’е, -я, н.

На Поўначы: мясцовасць, якая прымыкае да марскога берага.

|| прым. памо́рскі, -ая, -ае.