Verbum

апа́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак.

Пашкодзіць сабе скуру варам, гарачай парай.

|| незак. апа́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

апа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго-што.

1. Пашкодзіць скуру варам, гарачай парай.

А. рукі.

2. Абліць варам.

А. сечку.

|| незак. апа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

апаса́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., каго-чаго або з інф.

Тое, што і баяцца (у 1 знач.); сцерагчыся чаго-н.

А. прастуды.

апа́ска, -і, ДМ апа́сцы, ж. (разм.).

Асцярожнасць у прадбачанні небяспекі; боязь, страх.

Гаварыць з апаскай.

апа́слівы, -ая, -ае (разм.).

1. Які дзейнічае з апаскай, асцярожна.

А. воін.

2. Недаверлівы, насцярожаны.

А. позірк.

|| наз. апа́слівасць, -і, ж.

апасро́дкаваны, -ая, -ае (кніжн.).

Дадзены не непасрэдна, а пры дапамозе чаго-н. іншага.

Веды, апасродкаваныя вопытам.

апасты́лець, -ею, -ееш, -ее; зак. (разм.).

Апрыкраць; зрабіцца нямілым, невыносным, вельмі надакучыць.

апасты́лы, -ая, -ае (разм.).

Які вельмі апрыкраў, надакучыў; зрабіўся нямілым, невыносным.

Апастылая атмасфера.

апастыля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак., з кім і без дап. (разм.).

Сварыцца, лаяцца; задзірацца.

Няварта а. з людзьмі.

апастэрыёры, прысл. (кніжн.).

На падставе вопыту, вопытных дадзеных; проціл. апрыёры.

|| прым. апастэрыёрны, -ая, -ае; наз. апастэрыёрнасць, -і, ж.