Verbum

зарумя́ніцца гл. румяніцца.

зарумя́ніць гл. румяніць.

заруне́лы, -ая, -ае.

Пакрыты рунню, зазелянелы.

Зарунелыя палі.

заруне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Зазелянець, пакрыцца рунню.

Зарунела жыта.

зару́піць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -піць; безас., зак.

Пачаць рупіць.

Яму зарупіла бегчы купацца.

зару́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (разм.).

Магчымасць атрымаць дапамогу, садзеянне ў якой-н. справе з боку каго-н.

Мець заручку.

зару́чыны, -чын.

Абрад аб’яўлення каго-н. жаніхом і нявестай.

Спраўляць з.

|| прым. зару́чынны, -ая, -ае.

заручы́цца¹, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., чым.

Загадзя забяспечыць сабе чыю-н. падтрымку, дапамогу.

З. падтрымкай сябра.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

заручы́цца², -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., з кім і без дап.

Дамовіцца аб шлюбе, узяць шлюб.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

заручы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., каго.

Справіць абрад заручын.

Павіншаваць заручаных (наз.).

|| незак. заруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| прым. заруча́льны, -ая, -ае.

З. пярсцёнак.