Verbum

зашавялі́цца, -вялю́ся, -ве́лішся, -ве́ліцца; зак.

1. Пачаць шавяліцца, прыйсці ў рух.

Лісце на дрэвах зашавялілася.

2. Пачаць мітусліва рухацца.

У кучы гною зашавяліліся жукі.

3. Праявіць актыўнасць.

Народ зашавяліўся.

зашавялі́ць, -вялю́, -ве́ліш, -ве́ліць; зак., чым.

Пачаць шавяліць.

З. пальцамі.

зашалудзі́вець гл. шалудзівець.

заша́стаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Пачаць шастаць.

Нехта ў кустах зашастаў.

зашклі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; -лёны; зак., што.

Уставіць шкло, шыбу ў раму.

З. вокны.

зашко́дзіць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіць; зак., каму-чаму і без дап.

1. Прынесці шкоду каму-, чаму-н.

Лішняя капейка нікому не зашкодзіць.

2. Шкодна адбіцца на чым-н.

Агуркам зашкодзілі халады.

зашмальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., што.

Запэцкаць чым-н. тлустым да бляску.

З. камбінезон.

|| незак. зашмальцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. зашмальцава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цу́ецца; незак. зашмальцо́ўвацца, -аецца.

за́шмарга, -і, ДМ -рзе, мн. -і, -аў, ж.

Зацяжная пятля, завязаная адным канцом.

Зашмаргі шаўковых шнуркоў накідкі.

зашмаргну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -мо́ргнуты; зак., што.

1. Тузануўшы, завесіць, запяць.

З. фіранку.

З. кісет.

2. Зрабіць тугім, сцягнуць (вузел, пятлю).

З. пятлю.

|| незак. зашмо́ргваць, -аю, -аеш, -ае.

зашма́т, прысл. (разм.).

Замнога, больш, чым трэба.

З. патрачана часу.